φερ(ρ)ιερίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο αργιλοπυριτικό ορυκτό τού νατρίου, τού καλίου, τού ασβεστίου και τού μαγνησίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. διεθνούς επιστημον. όρου, πρβλ. αγγλ. ferrierite].